Powieść rozgrywa się w bośniackim Wiszegradzie. Jej akcja zaczyna się w połowie XVI wieku, wraz ze zbudowaniem przez Turków tytułowego mostu (ćuprija oznacza most w miejscowym dialekcie) w roku 1571. W następnych wiekach wokół budowli będzie się obracać życie miasta, a jego mieszkańców nie ominą dziejowe burze oraz lokalne konflikty (często o podłożu religijnym). Pod koniec XIX wieku Bośnia przejdzie pod opiekę Austro-Węgier, a na początku następnego stulecia stanie się ich częścią. Jednak wówczas do głosu dojdą zwolennicy przyłączenia Bośni do Serbii. Tytułowa budowla jest nie tylko cudem ówczesnej architektury, ale również symbolem tego co niezmienne i trwałe w zawierusze dziejów, symbolicznym mostem łączącym Bośnię z Serbią, Zachód z Orientem.
Wspomnienia obejmują lata drugiej wojny światowej i dotyczą działalności niepodległościowej Autorki na terenie Podhala, a następnie pobytu w więzieniu "Palace" w Zakopanem i obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu.
Rok 1944. Dowództwo japońskie przygotowuje się do ataku na USA. Do akcji tej postanawia wprowadzić kamikadze. Bohater książki, młody lotnik, wyznaczony do tej akcji, początkowo jest pełen odwagi, ale będąc świadkiem bezsensownych śmierci swych przyjaciół, traci entuzjazm. W dodatku poznaje dziewczynę, która pragnie dać mu szczęście. Wybuch bomby atomowej w Hiroszimie ratuje mu życie, ale zabija ukochaną.
''Smak życia'' to lekka opowieść o dojrzewaniu do realizacji marzeń.O nie poddawaniu się przeciwnościom losu i podszeptom Dżina siedzącego w naszej głowie.O tym,że jak się chce to można coś w życiu osiągnąć. O tym ,że warto uwierzyć w siebie i w swoje zdolności.To słodko-gorzka historia,która wciąga już od pierwszej strony.
Jest to powieść o dorastaniu do mitu, do idei. Ten proces przyspieszył stan wojny, tworzący określoną sytuację psychologiczną, a ta z kolei stała się ważnym katalizatorem zajść, przeobrażeń w młodej osobowości człowieczej. Historia przedstawiana w formie relacji z osobistych doświadczeń, narastających i zmieniających się z dnia na dzień, jest wiarygodna i zawiera w sobie wiele uroków poezji.
Akcja powieści przedstawia losy kilkunastu rodzin z krakowskiej wsi, które osiedlają się na Opolszczyźnie na gospodarstwach otrzymanych z parcelacji majątku niemieckiego arystokraty. W fabule autor uwypuklił proces cementowania się środowiska miejscowej ludności i przybyszów, nie wolny od konfliktów na tle odmienności kulturowo-obyczajowej, zwielokrotnionych złożonymi sprawami politycznymi, społecznymi i narodowościowymi na tych ziemiach w powojennym okresie. Głównym bohaterem utworu jest inżynier-leśnik, syn powstańca śląskiego, były partyzant, który powraca do rodzinnej wsi, opuszczonej we wczesnym dzieciństwie. Narracja cechuje się elementami sensacji i językiem stylizowanym gwarowo.
Książka omawia historię i kulturę Polski od okresu wczesnofeudalnego do schyłku XVIII wieku. Autorzy wyodrębnili pięć działów: kraj i ludzie, życie gospodarcze, kultura materialna, kultura społeczna i życie umysłowe.
"Mocarni czarodzieje" są wyborem bajek rosyjskich, które w ustnej twórczości ludowej przetrwały już kilka wieków i do dziś są przekazywane i wzbogacane przez kolejne pokolenia bajarzy (...). Powstałe z serca ludu, z jego rojeń i marzeń, lub też osnute na podaniach i legendach, wzruszają swą prostotą i pięknem, zaskakują fantastyką i moralną pointą.
